Stoppen met sporten Ik hou mezelf vaak voor dat het niet zo’n groot probleem is. Toch heb ik al meerdere stoppogingen gedaan. Ik doe het al zo lang ik me kan herinneren. Het was ook zo logisch en normaal om er mee te beginnen. Maar wat wil je ook met twee sportende ouders. Als ik eerlijk ben weet ik ook wel wat het met mijn lichaam doet. Elke keer voel ik me heel moe. Op sommige dagen is het zelfs zo erg dat ik mijn armen niet boven mijn hoofd krijg. Ik heb dan ook problemen met de eenvoudigste dagelijkse activiteiten zoals traplopen. Dan zeg ik telkens tegen mezelf: “het is tijd om te stoppen” en elke keer betrap ik mezelf er weer op dat ik toch weer begin. Eén of twee dagen zonder lukt nog wel, de dagen daarna ben ik een ramp. Onrustig, chagrijnig en constant op zoek naar nieuwe prikkels. De dokter zegt dat het een kwestie is van wennen. Dat als ik de kracht heb om door te zetten dat de onrust over gaat en dat het op een gegeven moment wel lukt om te blijven zitten op de bank.